Pomoc psychologiczno-pedagogiczna. – Szkoła Podstawowa nr 4

Informacje MEN

Pomoc psychologiczno-pedagogiczna

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017r. w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz.U.2020.1280 t.j. z dnia 2020.07.22)

7. Zajęcia rozwijające uzdolnienia organizuje się dla uczniów szczególnie uzdolnionych. Liczba uczestników zajęć nie może przekraczać 8.
8. Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne organizuje się dla uczniów z zaburzeniami i odchyleniami rozwojowymi, w tym specyficznymi trudnościami w uczeniu się. Liczba uczestników zajęć nie może przekraczać 5.
9. Zajęcia logopedyczne organizuje się dla uczniów z deficytami kompetencji i zaburzeniami sprawności językowych. Liczba uczestników zajęć nie może przekraczać 4.
10. Zajęcia rozwijające kompetencje emocjonalno-społeczne organizuje się dla uczniów przejawiających trudności w funkcjonowaniu społecznym. Liczba uczestników zajęć nie może przekraczać 10, chyba że zwiększenie liczby uczestników jest uzasadnione potrzebami uczniów.
11. Inne zajęcia o charakterze terapeutycznym organizuje się dla uczniów z zaburzeniami i odchyleniami rozwojowymi mających problemy w funkcjonowaniu w przedszkolu, szkole lub placówce oraz z aktywnym i pełnym uczestnictwem w życiu przedszkola, szkoły lub placówki. Liczba uczestników zajęć nie może przekraczać 10.
14. Zajęcia rozwijające umiejętności uczenia się organizuje się dla uczniów w celu podnoszenia efektywności uczenia się.
15. Zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze organizuje się dla uczniów mających trudności w nauce, w szczególności w spełnianiu wymagań edukacyjnych wynikających z podstawy programowej kształcenia ogólnego dla danego etapu edukacyjnego. Liczba uczestników zajęć nie może przekraczać 8.

Czas trwania zajęć specjalistycznych do 45 min. : dydaktyczno-wyrównawczych, rozwijających uzdolnienia, specjalistycznych: korekcyjno-kompensacyjnych, logopedycznych, rozwijających kompetencje emocjonalno-społeczne oraz innych zajęć o charakterze terapeutycznym, związanych z wyborem kierunku kształcenia i zawodu oraz planowaniem kształcenia i kariery zawodowej.Dopuszcza się prowadzenie ww. zajęć w czasie dłuższym lub krótszym niż 45 minut, z zachowaniem ustalonego dla ucznia łącznego tygodniowego czasu tych zajęć, jeżeli jest to uzasadnione potrzebami ucznia.

Indywidualne nauczanie

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017r. w sprawie indywidualnego obowiązkowego rocznego przygotowania przedszkolnego dzieci i indywidualnego nauczania dzieci i młodzieży (Dz.U. z 2017r. poz. 1616)

Kształcenie specjalne

art. 127 ustawy z dnia 14 grudnia 2016r. – Prawo oświatowe (Dz.U.2020.910 t.j. )

Podstawą organizowania kształcenia specjalnego dla ucznia jest orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, wydane przez publiczną poradnię psychologiczno – pedagogiczną w tym specjalistyczną.

art. 68 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 14 grudnia 2016r. – Prawo oświatowe (Dz.U.2020.910 t.j. )

Dyrektor szkoły lub placówki odpowiada za realizację zaleceń wynikających z orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego.

Organizacja kształcenia specjalnego

*Zajęcia rewalidacyjne trwają 60 min.

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie i zagrożonych niedostosowaniem społecznym (Dz.U.2020.1309 t.j. )

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 28 lutego 2019 r
w sprawie szczegółowej organizacji publicznych szkół i publicznych przedszkoli (Dz.U.2019.502 ) – czas trwania zajęć rewalidacyjnych, organizacja oddziałów specjalnych, integracyjnych

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 3 kwietnia 2019 w sprawie ramowych planów nauczania dla publicznych szkół (Dz.U.2019.639) – tygodniowy wymiar zajęć rewalidacyjnych

Informacja ze strony www.men.gov.pl (streszczenie)

Uczeń na podstawie orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego wydanego przez zespół orzekający w publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej, otrzymuje wsparcie w szkole.
Dyrektor szkoły wraz z nauczycielami dostosowuje sposób organizacji zajęć szkolnych do wskazań zawartych w tym dokumencie oraz potrzeb ucznia, które zostaną rozpoznane podczas wielospecjalistycznej oceny funkcjonowania ucznia, która musi zostać dokonana po dostarczeniu do szkoły orzeczenia.
Rodzice mogą wziąć udział w tej ocenie i zostają o tym poinformowani przez nauczyciela – koordynatora w porozumieniu z dyrektorem szkoły.
Szkoła opracowuje dla ucznia indywidualny program edukacyjno-terapeutyczny. W tym programie określa się jakimi zajęciami uczeń będzie objęty i w jakiej formie będą one realizowane.
Może się zdarzyć, że część zajęć uczeń będzie miał z rówieśnikami w klasie lub mniejszej grupie, a część zajęć będzie prowadzona w formie indywidualnej w ramach kształcenia specjalnego. Wszystko zależy od indywidualnych potrzeb ucznia.
Nauczyciel – koordynator informuje rodziców i opiekunów dziecka ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi o spotkaniach zespołu nauczycieli i specjalistów opracowujących indywidualny program edukacyjno-terapeutyczny. To rodzic najlepiej zna swoje dziecko i ważne są jego sugestie w ustaleniu organizacji kształcenia.
Nie można utożsamiać indywidualnego nauczania z kształceniem specjalnym uczniów z niepełnosprawnościami. Uczniowie z niepełnosprawnościami powinni uczyć się w szkole ze swoimi rówieśnikami.
Indywidualne nauczanie jest formą kształcenia przeznaczoną tylko dla uczniów chorych, którym stan zdrowia czasowo uniemożliwia chodzenie do szkoły. Chodzi o uczniów, którzy są po wypadkach, z urazami, z ciężkimi chorobami, np. nowotworowymi. To do tych uczniów kierowane są przepisy, które gwarantują im możliwości realizacji obowiązku szkolnego w czasie, kiedy nie mogą uczęszczać do szkoły i dlatego realizują zajęcia edukacyjne w domu. Uczeń wraca do szkoły, jeśli jego stan zdrowia poprawi się.
Niepełnosprawność nie jest wskazaniem do kierowania ucznia na indywidualne nauczanie. Uczeń z uwagi na swoją niepełnosprawność ma mieć w miarę możliwości i swoich potrzeb odpowiednio zorganizowane zajęcia w szkole
w ramach indywidualnego programu edukacyjno-terapeutycznego (IPET).
Przy organizowaniu indywidualnych zajęć w szkole dla ucznia z niepełnosprawnością nie jest potrzebna zmiana orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego, ani tym bardziej orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania.
Uczniowie z niepełnosprawnościami mogą mieć zajęcia organizowane z klasą, a także indywidualnie lub w małej grupie. Potrzebę organizacji zajęć indywidualnych lub zajęć w małej grupie określa zespół nauczycieli i specjalistów pracujących z uczniem w szkole. Zespół ten opracowuje dla ucznia indywidualny program edukacyjno-terapeutyczny (IPET). Rodzice uczniów włączeni są w pracę zespołu. Potrzeby w tym zakresie mogą być również określone w orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego.
Uczniowie chorzy, którym stan zdrowia umożliwia chodzenie do szkoły, ale powoduje trudności w funkcjonowaniu wymagające zajęć w formie indywidualnej, mogą być objęci zindywidualizowaną ścieżką kształcenia (na podstawie opinii wydanej przez publiczną poradnię psychologiczno-pedagogiczną).
Zindywidualizowana ścieżka obejmuje zajęcia wspólne z klasą i zajęcia indywidualne z uczniem w szkole. Ta forma pomocy psychologiczno-pedagogicznej nie dotyczy uczniów obejmowanych kształceniem na podstawie orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego, którzy obejmowani są różnymi formami wsparcia na terenie szkoły – w tym również indywidualnymi zajęciami – na podstawie indywidualnych programów edukacyjno-terapeutycznych.
Liczba godzin zajęć uzależniona jest od potrzeb i możliwości ucznia. Szkoła ustala tygodniowy wymiar godzin zajęć edukacyjnych realizowanych indywidualnie z uczniem lub w klasie z rówieśnikami (z uwzględnieniem opinii publicznej poradni oraz konieczności realizacji przez ucznia podstawy programowej kształcenia ogólnego. Brak określenia w przepisach minimalnego lub maksymalnego wymiaru godzin zajęć realizowanych indywidualnie z uczniem pozwala dyrektorowi zaplanować i zorganizować proces kształcenia ucznia odpowiadający jego potrzebom i możliwościom psychofizycznym. Takie elastyczne rozwiązanie wzmacnia indywidualizację pracy z uczniem.
Uczeń z niepełnosprawnościami ma takie same prawo do edukacji w szkole jak uczeń pełnosprawny. Uczeń z niepełnosprawnościami ma mieć w ramach swoich możliwości zajęcia w szkole.
Tylko stan zdrowia ucznia może powodować, że zajęcia muszą być organizowane w domu.
Szkoła dostosowuje formę zajęć do zaleceń zawartych w orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego w indywidualnym programie edukacyjno-terapeutycznym, by umożliwić uczniowi z niepełnosprawnością bezpieczny pobyt w szkole, opiekę i dostosowanie metod pracy do jego potrzeb i możliwości (np. zapewnić pomoc dodatkowego nauczyciela lub personelu pomocniczego, zapewnić odpowiedni sprzęt specjalistyczny, dostosowane podręczniki i materiały edukacyjne, dostosowane metody pracy).
Celem wszystkich działań powinno być wspieranie funkcjonowania dziecka w grupie rówieśników.